ارتباط سبک رهبری مربیان با آمادگی روانی و اضطراب صفتی و حالتی بازیکنان هندبالیست استان کرمانشاه

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط سبک ­رهبری مربیان با آمادگی ­روانی و اضطراب صفتی و حالتی بازیکنان هندبال بود. روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعۀ آماری این پژوهش بازیکنان هندبال تیم­های باشگاهی استان کرمانشاه در سال 1393 که حداقل دو سال آخر تمرینات خود را با مربیگری مربی کنونی خود سپری کرده بودند، تشکیل دادند. نمونه آماری شامل 260 نفر بود که به روش نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده­ها از پرسشنامه­های ویژگی‌های فردی، پرسشنامۀ سبک­رهبری مربیان در ورزش، پرسشنامۀ آمادگی روانی ورزشکاران و پرسشنامۀ اضطراب صفتی و حالتی اشپیل برگر استفاده شد. پس از اطمینان از توزیع طبیعی داده­ها با استفاده از آزمون کلموگروف-اسمیرنوف، آزمون آماری استنباطی ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 05/0>p بکار گرفته شد. یافته­ها نشان داد، بین سبک رهبری (بازخورد مثبت و رفتار دموکراتیک) با آمادگی روانی رابطۀ مستقیم معناداری وجود دارد. همچنین بین سبک رهبری دمکرات با اضطراب صفتی و کلی رابطۀ معکوس معنا­داری وجود دارد، اما با اضطراب حالتی رابطه­ ندارد. یافتۀ دیگر این پژوهش نشان داد که بین سبک رهبری استبدادی و اضطراب حالتی و کلی رابطۀ مستقیم و معناداری وجود دارد و بین سبک رهبری استبدادی با اضطراب صفتی رابطه­ایی یافت نشد. با توجه به نتایج تحقیق، به­طور کلی می‌توان سبک­ رهبری مربیان (رفتار دموکراتیک، رفتار استبدادی، بازخورد مثبت، تربیت و آموزش و حمایت اجتماعی) را به­عنوان یک عامل تأثیرگذار بر آمادگی­روانی و اضطراب ورزشکاران قلمداد کرد و پیشنهاد می­شود مربیان برای ایجاد آمادگی­ روانی و کاهش اضطراب به عامل سبک رهبری خود توجه نمایند.